Las bèstias que van far lo torn de França

« Un gal gratava pel fomerièr e trobèt una borsa plena d’argent, de loís d’aur.
Di(gu)èt :
“De qué farai de tot aquel argent ? N’aurai ben per anar far lo torn de França.”
Alara se'n va.
Quand agèt caminat un pauc, trobèt una rita.
“Ont vas, Mossur lo gal ?
– Vau far lo torn de França.
– Pren-me ieu.
– Mès non que poiràs pas córrer, que siás ben tròp patauda, agacha cossí siás grassa !
– Mès si, soi lèsta, caminarai !"
Bon parti(gu)èron totes dos.
Un pauc pus luènh, trobèron un cat.
“Ont anatz Mossur lo gal e Madama la rita ?
– Vam far lo torn de França.
– Mès, prenètz-me ieu, vòli venir !
– Mès non, tu siás ben pro lèste mès siás tròp falord, nos voldràs pas assubtar.
– Mès si, vendrai ambe vautres.
– E ben vèni.”
Totes los tres parti(gu)èron e trobèron un moton que manjava al ras del camin.
“Ont anatz vautres tant lançats ?
– Vam far lo torn de França.
– Mès, prenètz-me ieu, vòli venir !
– Mès non, tu mon paure moton, mès poiràs pas caminar ambe ton emmont de lana…
– Ieu, vos portariái totes se podiatz pas córrer.
– E ben vèni.”
Caminèron un pauc tot lo jorn pièi començava de se far tard. Caliá cercar per cochar. Aquí, i aviá un ostalon pas plan bèl.
“Poiriam ben demandar...”
Tustèron a la pòrta e una memè venguèt lor dubrir :
“Qué volètz ?
– Voldriam ben nos metre a l’abric, que sèm partits n’i a un pauc de ches nautres...
– Tombatz bien, dintratz, dintratz, que me pararetz dels volurs que duvon venir aquesta nuèch.
– Vos adujarem, vielhòta !”
Alara los fa(gu)èt dintrar.
Al mièg de la nuèch, ausi(gu)èron quicòm a la pòrta e la pòrta se dubri(gu)èt.
Lo moton, que s’èra metut darrèr la pòrta, un còp de cap als volurs... Se demandavan de qué lor arribava.
Vite, se sarrèron del fuòc per trobar d’alumetas per alucar lo lum. En gratent per las cendres, per cercar de brasa, lo cat que èra aquí, crac, los te grifèt.
Un volur cridèt e lo gal que s’èra jocat a la cima del carmalh li te caga dins la gòrja.
Partís a l'ai(gu)ièira vite per s’anar lavar, i aviá la rita, lo t’atapa pels talons.
Quand te vegèron aquò, vistament, te passan per la pòrta. Mès lo moton que èra aquí, un autre còp de cap e lor te fa(gu)èt rebordelar l'escalièr.
Lo lendeman matin, la vielhòta, quand se levèt, èra talament contenta qu’anèt quèrre per los pensar : de fen pel moton, de blat per la rita e de lach pel cat...
Totes èran plan content e tornèron contunhar lo torn de França. »