Lo Drap en grapalhàs o en june òme

« Alèra apèissa li aviá de las istoèras que racontavan.
Coma per exemple li aviá un lauraire un còp, quand agèt fach lo permèr torn, trobèt un grapald al cap de la rega que li di(gu)èt :
“Te balharai un cinquième d’aur ponchut e lo me tornaràs ras !”
E l’autre qu’aviá besonh d’argent, se pensèt :
“Vau far un torn, vau reflechir...”
Perque, amb aquelas bèstias, caliá pas far n’impòrta cossí per çò que, pèissas, el aviá de problèmes.
Alèra quand agèt reflechit, se pensèt… Quand agèt fach lo torn, li di(gu)èt :
“A-z-una condicion, que siasques d’acòrdi, que me vengues pas racontar d’istoèras apèi !
– E ben, li di(gu)èt l’autre, non, non soi d’acòrdi !
– Lo me balhas ponchut e lo te tòrni ras !”
E lo lendeman tornèt dins la mèma pèça, aviá pres un petaç, una toalha, una pòsse plan planièra e lo Diables sia(gu)èt aquí ambe son aur.
Pausèt lo cinquième sul petaç, amb la pòssa fa(gu)èt tombar tot çò que despassava del cinquième e li tornèt lo cinquième d’aur tot ras. E el gardèt lo rèsta per el, que li fasiá plan besonh.

E n’i aviá un autre un còp, anava a la messa a Sant-Clar.
D’abituda las femnas anavan a la messa del matin e los òmes anavan a la messa vèrs onze oras. Fasián tot çò qu’avián a far apr’aquí e apèi, las autras, quand tornavan preparavan lo despartin.
E l’autre demorèt aquí a s’ocupar de las fedas, a s’ocupar de tot. Enfin bref. La pendula aviá frapat l’ora. E quand parti(gu)èt, quand sia(gu)èt aquí al cap de la pèça de Baracòn, sonavan la dintrada.
“Mila Dius se pensèt, es emmerdent aquò, serai pas pro lèu a la messa ara !”
Portant a-n-aquela epòca, las messas, las caliá pas mancar !
Çò ditz :
“Es pas la pena ara !”
E se trobèt aquí pòt a pòt amb un tipe bien abilhat, un polit capèl, que li di(gu)èt :
“Vòls qu’anèssem a Laur ?
– Mila Dius, l’autre li di(gu)èt, dejà que serem pas pro d’ora a Sant-Clar qu’es a costat, que diables vòls anar a Laur ?
– Mès, çò di(gu)èt, se as confiença a ieu, mònta me aquí sus l’esquina e ages pas pessament, anarem a Laur !”
L’autre se pensèt :
“Ara de tota faiçon, seràs pas pro lèu a Sant-Clar !”
Se met a rire, se pensèt :
“Ieu pesi bravament, l’autre es tot sec, se pensèt, anarem pas plan lonh serà ben lèu las de me ressolar !”
Alèra tant pis, i te mònta sus las esquinas e l’autre lo te cala bien aquí e dins un còp li di(gu)èt :
“Cossí vòls que fa(gu)èssem ara per anar a Laur ? Passèm naut o bas ?”
L’autre se di(gu)èt :
“Mila Dius, lo tipe, lo coneisses pas, que te daisses tombar d’en naut en amont : Val mai que passèssem en bas !, li di(gu)èt.
– E ben bon, passèm bas !”
E parti(gu)èron, davalavan a una vitessa dins los bartasses los pus espesses.
E l’autre tardèt pas a s'entrachar qu’èra montat sul Drap per çò que el s’esquiçava darrèr, èra tot afrabandit, tot sang. E l’autre s’esquiçava pas, ni mai tombava pas lo capèl, pas res.
Quand sia(gu)èron davant la pòrta de Laur lo monde dintravan, li sia(gu)èron pro lèu pardí, bien abilhats aquí, bien endimenjats, l’autre tot esquiçat e l’autre agèt disparetut en fumada.
Tornèt partir en rasent las parets e, quand arribèt aicí, pro lèu abans que la messa a Sant-Clar sia(gu)èssa finida, per que degús se fote pas d’el. E ne parlèt pas ne a degús. »