Magre o gras

« De vesins volián far fèsta e, à la tombée de la nuèt, cercavan a atrapar un anhèl.
“Tu, tant que lo vau atrapar, mònta sus la paret.”
Aquò èra la paret del cementèri. Tornava pas viste e l’autre aviá de noses a la pòcha, las crocava e las manjava.
Lo campanièr anava sonar l’angèlus. Entendèt aquò, la paur l’atapèt e anèt trobar lo curat…
“Mossur lo curat, venètz viste, Mossur lo curat ! I a quauqu’un que manja les mòrts al cementèri, venètz !
– Sabes ben que pòde pas córrer…
– Vos portarai sus l’esquina mès vos cau venir !”
Te prenguèt lo curat sus l’esquina.
L’autre creguèt que lo copin tornava e li faguèt coma aquò :
“Es gras o es magre ?
– A ! çò ditz l’autre, gras o magre l’as atí !”
Pareis que lo curat que podiá pas córrer s’amassèt, mai siaguèt lèu clau !
Dempièi aquel temps, dins aquela parròquia, sònan pas l’angèlus la nuèt. »